In een atelier aan de Blankenstraat, in het vroegere ‘Satergebouw’ met uitzicht op de Schellingwouderbruggen in de verte naar Noord, de bedrijfjes die gestaag vervangen zijn door de laatste architectuur, berkenbosjes met roofvogels, waar nu het Funenpark is, werd ik geïnspireerd tot het maken van cityscapes.
Na de opleiding Rietveld schilderen, tekenen, kunstgeschiedenis heb ik naast docentschap in het Voortgezet Onderwijs en Pabo mijn schilderwerk verder ontwikkeld. Ik maakte portretten cityscapes en collages (collages retro) die ik exposeerde in de Van Gendthallen, Amsterdam
Maar ik wilde meer weten en kennis vergaren van de wereld. Ik vond die kennis in literatuur, het krantennieuws en vooral krantenfoto’s, die me steeds meer fascineerden.
Elke dag komt er een stroom van beelden via de media op ons af. Elke foto heeft zijn eigen coherente verhaal binnen een context. Een reeks van samengestelde foto’s daarentegen kunnen ook een samenhang krijgen binnen de context van mijn eigen idee. Ik concentreer en focus me op het herschikken van fotobeelden die me met ontzag, tederheid, verontrusting, verbijstering, nieuwsgierigheid, humor, of verlangen vervullen. Ik hou van foto’s. Van alle foto’s. Ik schuif met de foto’s net zo lang tot ik mijn akkoord bereik om beeldende zeggingskracht te vinden met plezier in de vormentaal. Ik ben betrokken bij de menselijke overleving en haar moed om door te gaan dwars door de oorlogen die helaas ook doorgaan.
Krantenfoto’s representeren voor mij de wereld.
De reeksen ervan ontstaan in overeenkomst van thema of overeenkomst van een of meer beeldelementen (lijn, vorm, kleur, licht, ritme, beweging, dynamiek, materiaaluitdrukking)
Ik representeer mijn vondsten uit verzamelingen krantenfoto’s tot een holistisch geheel, geïnspireerd vanuit de visuele antropologie.